Po Poprzednim dniu z nim .. byłam taka nie ja ..
Jakaś zamyślona co chwile spałam kilka godzin.
Rankiem poszłam paść się na wzgórze ... Byłam tam morze z dwadzieścia minut .. Wtedy przyszedł Dark Dey nie wiem przywołałam go myślami usmiechnęłam się na widok Ogiera
-Humorek -dopisuje -zaśmiał się ..
-Tak nawet bardzo -stuknęłam go łbem w szyje
-Goń mnie .. !!
<Dark Dey>
- Przykro mi. - powiedziałem patrząc na nią.
- A ty jakiej jsteś rasy? - spytała.
- Arabian horse, koń arabski. - odparłem.
Szliśmy przed siebie. Myślałem przez cały czas o Wizji. Była cudowna. Chcąc nie chcąc się zakochałem.
- Czemu tak na mnie patrzysz? - zapytała zdziwiona klacz.
- Jesteś piękna. - wypaliłem. - Cudna. Ładniejszej klaczy nie widziałem nigdy.
Na te słowa Wizja zarumieniła się. Uśmiechnąłem się do niej.
- Chcesz wracać? Robi się późno. - zauważyłem.
- Okej. - pokiwała głową.
Odprowadziłem ją, a później poszedłem do siebie. Oczywiście dalej o niej myślałem i nie mogłem przestać. Gdy zasnąłem, śniła mi się tylko i wyłącznie Wizja.
~Następnego dnia~
Wstałem późno i pobiegłem do Wizji, którą zobaczyłem na wzgórzu.
- Cześć. - uśmiechnąłem się.
<Wizja?>
Spojrzałem na Wizję i ona na mnie. Kiedy zobaczyła, że na nią patrzę, onieśmieliła się, to było widać.
Uśmiechnąłem się do klaczy, a ona odwzajemniła uśmiech. Wyglądała uroczo.
Wizja patrzyła na zachodzące słońce. Wiatr powiewał jej grzywę i wyglądała jak cudowna, piękna księżniczka. Zerknąłem za siebie i zobaczyłem fragment łąki, na której rosły kwitnące kwiaty. Jeden z nich, taki jasno fioletowy był najładniejszy. Zerwałem go i włożyłem w grzywę Wizji.
<Wizja?>
Pokręciłam głową z dezaprobatą. Nie przywykłam do zaczepiania mnie przez obcych w środku lasu.
- Prawie - mruknęłam, po czym przystanęłam i rozejrzałam się dookoła.
Ogier spojrzał się na mnie i pokręcił głową.
- Szukasz zatoki, tak? - zwróciłam ku niemu wzrok.
- A czy wyraziłem się niejasno? - burknął. Westchnęłam i pokłusowałam wąską ścieżką, prowadząc karego do wskazanego przez niego miejsca. Ten podążył za mną.
Przemierzaliśmy las w milczeniu. Raz za czas coś odezwało się w krzakach, jakiś ptak tuż nad moją głową zmienił nagle miejsce przebywania.
W końcu dotarliśmy nad zatokę, ja bez słowa postępowałam dalej z nisko spuszczoną głową. Zatrzymałam się kilka metrów dalej, po czym zanurzyłam pysk w chłodnej, orzeźwiającej wodzie. Po zaspokojeniu pragnienia postąpiłam kilka kroków, by wejść na niewielką łączkę i zaczęłam się paść.
Nagle podbiegł do mnie Triumf i spojrzał na mnie z zaciekawieniem. Uniosłam nieco łeb i spojrzałam na niego pytającym wzrokiem.
- Cóż cię tak zaciekawiło w jedzeniu trawy? - parsknęłam rozbawiona, po czym obróciłam się do niego bokiem.
Ogier już chciał odpowiedzieć, kiedy niebo przeszył jakby strzał. Z drzew zerwały się ptaki, zlatując w stronę zatoki i lecąc na jej drugi brzeg. Uniosłam gwałtownie głowę, postawiłam uszy i zaczęłam uważnie rozglądać się po okolicy. Chwilę potem nastąpił kolejny, nieprzyjemny świst, a tym razem spomiędzy drzew wybiegły dwie sarny - dorosła łania i młoda sarenka, po czym pognały wzdłuż brzegu, starając się obrać jak najszybsze tempo.
- Może już chodźmy - zawyrokował Triumf i my również pogalopowaliśmy śladem dzikich zwierząt.
Gdy już mniej więcej zaszyliśmy się w gęstym buszu, zwolniliśmy do kłusa, a ja wzięłam głęboki oddech. Zmęczyłam się bowiem i to solidnie, natomiast po karym nie było tego w ogóle widać.
- Wiesz co to było? - zapytałam.
<Triumf?>
Zauważyłam minę Bliss i pokręciłam głową. Trzeba było działać, lecz najwyraźniej tylko ja tak bardzo chciałam wyjść na spotkanie wilkom.
- Tutaj nic nam nie grozi - oznajmiła Crafty. - Szybko się znudzą i pobiegną za chwilę za jakąś zwierzyną.
Westchnęłam zrezygnowana i zaczęłam uważnie rozglądać się po siedzibie Alphy. Była ona przytulnie urządzona i co prawda nie cechował jej przepych, ale mimo wszystko była urocza.
Zgodnie z przewidywaniem drapieżniki z lasu szybko odeszły od kryjówki Cete, nie podejmując nawet próby dostania się do środka. Zapewne jakaś nieszczęsna sarna, nie wiedząc nic o obecności śmiertelnego zagrożenia, przemknęła tuż obok wygłodniałej watahy.
Tą noc spędziłyśmy z Winter u przywódczyni, ale opuściłyśmy jej lokum zaraz po tym, jak zaczęło świtać. Ptaki przyjemnie podśpiewywały nam do kroku, raz przez drogę przemaszerował jeż, cudem uniknąwszy stratowania. Ogólnie poranek zapowiadał się całkiem ciekawie.
Gdy wyszłyśmy na jaką interesującą polanę, zaczęłam brykać i podskakiwać, strzelając w powietrzu barany (co miałam w zwyczaju) oraz parskając donośnie. Wind dołączyła do mnie po tym, jak uznała, że prócz nas w pobliżu nie ma żadnego innego konia.
Potem, gdy zbliżało się południe, zaczęłyśmy się paść soczystą trawą, napełniając nasze puste brzuchy, które od rana nas o tym oznajmiały.
Wiosna była niezwykłą porą roku, od zawsze przeze mnie wychwalaną. Lecz to z nią wiązały się przykre wspomnienia, to też zbytnio się nad nią nie rozwodziłam.
- Coś taka smutna? - zapytała nagle klacz, spoglądając na mnie z pełnym pyskiem.
- Ja? Smutna? - zdziwiłam się, po czym uśmiechnęłam lekko. - Może troszkę, ale konkretnego powodu nie zdradzę. Mam swoje tajemnice - dodałam puszczając do niej oko.
Słońce leniwie podróżowało po niebie, rzucając złociste smugi na wszystko, co znajdywało się w jego zasięgu. Niebo emanowało czarującym błękitem, przywodząc na myśl te cudne, pogodne, letnie dni.
<Bliss?>
Zaśmiałam się. Cóż, dosyć głośno. Po chwili Cete zawtórowała mi śmiechem. Dopiero kiedy uspokoiłam się nieco, zauważyłam, że ogier został w tyle.
-Poczekajmy na Caylitha-powiedziałam zatrzymując się.
Klacz również stanęła w miejscu.
Ogier powoli zbliżał się do nas.
-Cóż, nie spieszy mu się-mruknęłam.
Po chwili Caylith zrównał się z nami. Uśmiechnął się.
Cete ruszyła za nim.
-Bliss? Nie idziesz?-zapytała klacz.
-Potem do was dołączę-odparłam.
Skierowałam się w stronę jaskiń.
Nagle zauważyłam kogoś na horyzoncie. Niespiesznie podeszłam do ów konia. Dziwnym trafem okazał się być zwiadowczynią.
-Jackdew-uśmiechnęłam się.
<Jackdew? Cete lub Caylith?>
Skrzywiłam się na dźwięk przedłużonego wycia.
-Chyba masz rację. Wracajmy-stwierdziłam.
Wycie rozległo się ponownie, tym razem bliżej. Mimowolnie przyspieszyłam, zauważyłam, że Pandora zrobiła to samo.
Po chwili obydwie biegłyśmy pełnym galopem, a za nami pędziły dwa wilki.
Do jaskiń było całkiem niedaleko, ale gdy ujrzałyśmy dom Alphy, byłyśmy zupełnie zmęczone. Wpadłam do jaskini Cete, a tuż za mną Pandora.
-Ce...te...za...nami...-zaczęłam zziajana.
-Bliss! Pandora!-krzyknęła zdziwiona Crafty, uważnie się nam przyglądając-Co jest za wami?!
-Są wilki!-dokończyła za mnie towarzyszka.
W tym samym momencie rozległo się wycie. Po ilości i intensywności hałasu można było wywnioskować, że sciagnęłyśmy tutaj niemal całą sforę. Skrzywiłam się.
<Pandora? Crafty?>
